برتولت برشت یک نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر و شاعر آلمانی با گرایش‌های چپگرایانه مارکسیستی بود.
شهرت برتولت برشت مدیون تئاتر روایی (نقطه مقابل تئاتر دراماتیک) او و همچنین ابداع سبک فاصله‌گذاری در تئاتر است که انقلابی بزرگ را در زمینهٔ هنرهای نمایشی به پا کرد.
عدم ارتباط حسی بین مخاطب و اثر و جایگزینی رابطهٔ فکری و عقلانی (از طریق فاصله‌گذاری و بنابر این بیگانه‌سازی) و همچنین روایت داستان به جای وقوع داستان و قطع کردن نمایش در جاهایی که امکان رابطه و پیوند حسی نمایشنامه و مخاطب وجود دارد، از مشخصات این ساختمان نمایشی است.
در این روش سعی نویسنده، کارگردان و بازیگر روایت کردن درام به‌جای تجسم کردن آن برای تماشاچی است. گاهی در فارسی به آن تئاتر حماسی می‌گویند
| نام نمایشنامه | نگارش | انتشار |
|---|---|---|
| بعل | ۱۹۱۸ | ۱۹۲۳ |
| آوای طبل در شب | ۲۰–۱۹۱۸ | ۱۹۲۲ |
| در جنگل شهر | ||
| مادر (برشت) | ۳۱–۱۹۳۰ | ۱۹۳۲ |
| ارباب پونیتلا و نوکرش ماتی | ۱۹۴۰ | ۱۹۴۸ |
| دایره گچی قفقازی | ۴۵–۱۹۴۳ | ۱۹۴۸ |
| زن نیک ایالت سچوان | ۴۲–۱۹۳۹ | ۱۹۴۳ |
| ننه دلاور و فرزندان او | ۳۹–۱۹۳۸ | ۱۹۴۱ |
| زندگی گالیله | ۳۹–۱۹۳۷ | ۱۹۴۳ |
| ترس و نکبت رایش سوم | ۳۸–۱۹۳۵ | ۱۹۳۸ |
| کله گردها و کله تیزها | ۳۴–۱۹۳۱ | ۱۹۳۶ |
| استثناء و قاعده | ۱۹۳۰ | ۱۹۳۸ |
| آنکه گفت آری و آنکه گفت نه | ۳۰–۱۹۲۹ | ۱۹۳۰ |
| اپرای سه پنی | ۱۹۲۸ | ۱۹۲۸ |
| عظمت و انحطاط شهر ماهاگونی | ۲۹–۱۹۲۷ | ۱۹۳۰ |
نظر شما